یاسین

خدایا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از آرزوی دور و دراز نگه‌دار، و چنان کن با درستکاری دست آرزوها از ما کوتاه شود، تا ما را امید آن نباشد که ساعتی را پس از ساعتی به پایان بریم، و روزی را پس از روزی به سر آوریم، و نَفَسی را به نَفَسی پیوند زنیم، و از پسِ یک گام، گام دیگری برداریم.
ما را از فریب آرزوها به سلامت دارد و از بدی‌های آنها ایمن ساز، و مرگ را پیش روی ما مجسّم بدار و بر ما مپسند که لحظه‌ای از یاد آن تهی گردیم.
ما را آن گونه به انجام دادن کارهای شایسته موفق کن که بازگشتمان به سوی تو را کُنْد پنداریم، و در رسیدن به کوی تو حریص‌تر گردیم؛ بدان پایه که مرگ برای ما خانه‌ی آرامشی شود که در آن بیاساییم، و جایی دوست داشتنی که مشتاقانه بدان درآییم، و خویشاوندی که نزدیک شدن به او را دوست بداریم.
پس چون مرگ را به ما نزدیک ساختی و ما را به دامنش انداختی، به دیدار او ما را نیک بختی بخش، و آمدنش را سبب آرامش ما کن، و به میزبانی او شور بختمان مساز، و به دیدار او ما را به خواری میفکن، و او را دری از درهای بخشش، و کلیدی از کلیدهای رحمت خود گردان.
ما را در حالی بمیران که راه یافته‌ایم و گمراه نگردیده‌ایم، و طاعت تو را ناپسند نشمرده‌ایم، و روی از گناه برتافته‌ایم و دست از نافرمانی کشیده‌ایم. ای عهده‌دار پاداش نیکوکاران، و اصلاح کننده ی عمل تباهکاران.